Przestępstwo prania brudnych pieniędzy określone w art. 299 Kodeksu Karnego zalicza się do przestępstw tzw. „białych kołnierzyków”. Pod tym określeniem znajdują się takie zachowania jak transfer lub konwersja pieniędzy, przyjęcie pieniędzy, pomoc w przeniesieniu ich własności lub posiadania oraz inne czynności mogące udaremnić bądź utrudnić określenie ich pochodzenia lub miejsca umieszczenia. Jak widać przestępstwo może zostać popełnione w różnoraki sposób.
Pierwszą z tych form jest przyjęcie pieniędzy. Należy poprzez to rozumieć zarówno przyjęcie w fizyczne posiadanie określonej kwoty (przykładem może być przejęcie kluczyka od skrytki w której ukryte są papiery wartościowe), jak i zaksięgowanie danej sumy lub sporządzenie innego dokumentu potwierdzającego dokonanie przelewu. Podkreślenia wymaga fakt, że nie każda wpłata na rachunek bankowy lub jego utworzenie i udostępnienie innej osobie wypełnia kryterium z art. 299 KK. Jednakże Sąd i Prokuratura oceniają każdy z przypadków indywidualnie ze względu na odmienności występujące w konkretnych sytuacjach.
Pomoc w przenoszeniu własności środków jest pojęciem o dużo szerszym znaczeniu i może obejmować nawet usługi prawne, sporządzenie umowy przez notariusza czy przygotowanie potrzebnych dokumentów z ksiąg wieczystych.
Pojęcie innych czynności mogących udaremnić stwierdzenie pochodzenia pieniędzy lub miejsca ich umieszczenia stanowi niejako furtkę dla organów ścigania, które mogą zakwalifikować pod to zachowanie inne czynności, spełniające według nich przesłanki z art. 299 KK.
Przestępstwo prania brudnych pieniędzy może być popełnione zarówno umyślnie w zamiarze bezpośrednim jak i ewentualnym. Kwalifikuje się do grupy przestępstw formalnych, co oznacza, że sprawca będzie ponosić odpowiedzialność karną nawet jeśli jego działanie nie odniesie zamierzonego skutku.
Karą za wymienione przestępstwo przewidzianą w Kodeksie Karnym jest kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat. Tej karze podlegają również osoby będące pracownikami lub działające w imieniu bądź na rzecz banku, instytucji finansowej/kredytowej lub innego podmiotu, na którym ciąży obowiązek rejestracji transakcji, przyjmujące wbrew przepisom prawa środki płatnicze, papiery wartościowa itd. wzbudzające podejrzenie, że stanowią one przedmiot czynu z art. 299 KK.
Kara przewidziana w przepisie może ulec zwiększeniu do 10 lat pozbawienia wolności, gdy sprawca współpracuje z innymi osobami lub ze swoich działań osiąga znaczną korzyść majątkową tj. 200.000 zł, która to kwota wynika z art. 115 § 4 i 5 KK. Karą pozbawienia wolności do lat 3 jest zagrożone również samo przygotowanie do popełnienia rzeczonego przestępstwa. Co ważne często za sprawców ww. przestępstwa uznaje się także pełnomocników lub reprezentantów danej osoby prawnej czy innych podmiotów, którym przysługują określone prawa majątkowe.
Osoba, która nie jest powiązana z grupami przestępczymi i działa w dobrej wierze, w teorii nie podlega rzeczonej karze, a uznanie jej działań za przestępstwo jest trudne, jednakże obecnie używane przez organy ścigania metody takie jak tzw. prowokacje sprawiają, że możliwe jest, iż osoby takie staną się ofiarami tego typu działań.
